ഉപഗുപ്തന്‍ വിളിക്കുന്നു പിന്നെയും

നിന്റെ അശുദ്ധമാക്കപ്പെട്ട

ആത്മാവിനെ എനിക്കു തരിക

ഞാന്‍ നിന്നെ ധന്യതയിലേയ്ക്കുയര്‍ത്താം

ഞാന്‍ ദൈവദൂതനാകുന്നു

മാത്രമല്ലനിന്റെ ഒരെ ഒരു കാമുകനും

ഞാന്‍ നിന്നെ എന്നേ

എന്റെആത്മാവിന്ടെ ഭാഗമാക്കിയിരുന്നു.

പക്ഷെ നീയെന്നെ

നിന്ടെ മാംസത്തിന്ടെ ഭാഗമാക്കി.

നിന്റെദാഹവും ത്രിഷ്ണയും

ജീവിതം ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കനായിരുന്നു

എന്റേത് ആത്മാവിന്റെ ലയനവും

ഞാന്‍ നിന്റെ പ്രിയനാകുന്നു

നീ എന്നൊടൊപ്പം വരിക...

കീറിമുറിക്കപ്പെട്ട നിന്റെ ശരീരം

ഈ മണ്ണില്‍ ലയിച്ചു തീരട്ടെ

പക്ഷെ എന്റെ ജന്മാന്തര കാമുകിയായ

നിന്റെ ആത്മാവു എന്റേതാണ്

അതു എനിക്കു തന്നേയ്ക്കുക...

ശംഖ്

ആര്‍ക്കുന്ന സമുദ്രത്തെ ഉള്ളില്‍ പേറുന്ന ശംഖ്,
ഞാന്‍ പറയട്ടെ,
നിന്നൊടെനിക്ക് പ്രണയമാണ്...
എന്ടെയുള്ളില്‍ ഞാന്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന അഗ്നി,
നിന്ടെയുള്ളില്‍ നീ സൂക്ഷിക്കുന്ന ഹുംങ്കാരം...
നമ്മള്‍ ഒരുപോലെയാണ്...
തിരമാലയുടെ തലോടലില്‍ നീ പുളകം കൊള്ളാറുന്ട്,
നനയിക്കുന്ന തണുപ്പുള്ള ഓര്‍മകളുടെ തലോടലില്‍ ഞാനും.
എന്ടെ പ്രണയം മാംസനിബദ്ധമാകുന്നില്ല
ഞാന്‍ നിന്നിലെ തണുപ്പിനെയാണ്(ആത്മാവിനെ) പ്രണയിക്കുന്നത്.
ഞാന്‍ എന്നും ഇതുപോലെയാണ്
വികാരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റവും വേലിയിറക്കവും
നിന്ടെയുള്ളിലും നീ സൂക്ഷിക്കുന്നന്ടല്ലൊ?
വെറുതെ...
എന്ടെ സ്വത്വം തേടി അലയുകയാണിന്നു ഞാന്‍
കാത്തിരിപ്പു തുടരട്ടെ....

അടിമത്തം....

രക്തമിറ്റുന്ന ചിന്തകളില്‍

എന്റെ സ്വാതന്ത്ര ദാഹം

ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

പക്ഷെ,

ഞാനെത്രത്തോളം

അടിമത്തത്തിലേയ്ക്കു

നീങ്ങുകയാണെന്ന സത്യം

ഞാന്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നു.

'പ്ലാസ്റ്റിക് കണ്ണുള്ള അല്‍സേഷ്യന്‍ പട്ടി'*യെ

ഞാന്‍ കാണുന്നുന്ട്

എന്റെയുള്ളില്‍,

അതെന്നെ തന്നെ

വികാരങ്ങളൊന്നുമില്ലതെ

നോക്കിയിരിക്കുന്നു.

അടിമത്തം എന്നെ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു,

ആ പ്ലാസ്റ്റിക് കണ്ണുകള്‍ മൂലമുന്ടായ അടിമത്തം....

................*ജോണ്‍ എബ്രഹാമിന്ടെ ചെറുകഥ.

യാത്ര...

വഴിയിലെങ്ങോ നഷ്ടമായഎന്റെ സ്വപ്നം...

ഉള്ളിലെ അമ്മത്തൊട്ടിലില്

‍വീണ്ടും തരംഗമുണര്‍ത്തുന്നു..

എന്തിന്‍ നീ വീണ്ടും

എന്റെ പാതയില്‍ ഒരു വഴിപോക്കനായി വന്നു?

നിന്റെ കണ്ണുകളിലെ

നീലിമസ്പര്‍ശിച്ചതെന്ടെ മിഴിനീരിലായിരുന്നല്ലൊ...

പക്ഷെ,ഇന്ന് ഞാന്‍ യാത്ര പോകുന്നു,

നീ കാണാത്ത ഒരിടത്തേയ്ക്ക്...

നിന്റെ വാക്കുകള്‍

എന്നെതേടാത്ത ഒരിടത്തേയ്ക്ക്

ഇനി..

യാത്ര,യാത്ര............യാത്ര...

ഭ്രാന്തന്‍ ജല്‍പനങ്ങള്‍......

മറിഞ്ഞു പോയ ഡയറി താളുകളിലെവിടെയോ

ഒരു മയില്‍പീലി അടയാളമായി വച്ചിരുന്നു.

കിറുക്കു പിടിച്ച മനസ്സിന്‍ടെ ഭ്രാന്തന്‍ ജല്‍പനങ്ങള്‍ക്കിടയിലിരുന്നു

ആ മയില്‍പീലി പേടിച്ച്,മരിച്ചു പോയിട്ടുണ്ടാകണം....

പാവം മയില്‍പീലി..................

എന്റെ ക്യമ്പസ്സില്‍ നിറമുള്ള പൂക്കളില്ലായിരുന്നു,

തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്ന മരങ്ങളോ,ഓര്‍മപെടുത്തലുകളുമായി

ലൈബ്രറിയുടെ ഇടനാഴികളോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..,

പക്ഷെ ബുജികളുടെ വായനയും

സൌഹൃദങ്ങളുടെ അനന്ത സമുദ്രവും നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.

ഭ്രാന്തന്‍ ചിന്തകള്‍ തലച്ചോറിനെ,

ഒതുക്കി അമര്‍ത്തി വച്ച്

ഹൃദയവുമായി ആയിരുന്നു മല്പിടുത്തം

പേന കത്തിയായും അക്ഷരങ്ങള്‍ രക്തമായും

അടര്‍ന്നു വീണുകൊണ്ടേയിരുന്നു.............

അന്ന് ഞാന്‍ എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ........

മെല്ലെ മെല്ലെ ....

മരണത്തിനു എന്തു തണുപ്പാണ്....

ഒരു മഴയുടെ തണുപ്പ് നെഞ്ജിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങുന്ന പോലെ,

കാലുകളൊക്കെ മരവിക്കുകയാണൊ....?

ശരീരത്തിനു വല്ലാത്ത ഭാരം,

ഒരു മഞ്ഞുകട്ട ഇരിക്കുന്ന പോലെ തോന്നുന്നു

ശരീരംനെഞ്ജിനുള്ളില്‍ നീര്‍മണി പോലെ ഒരു നോവ്....

എന്തിനൊക്കെയോ ഉള്ള ആവേശംഎന്താണിത്.........???

ഇപ്പോ തണുപ്പ് ഹൃദയത്തിലാകെ വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു

മെല്ലെ വളരെ മെല്ലെ അത്,

തലച്ചോറിനെ കീഴടക്കുന്നു

ഇനി എന്റെ ഹൃദയം ഉണരില്ല

മിഴികള്‍ വസന്തം തേടുകില്ല

കൈകള്‍ സ്വന്തം ആക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കില്ല....

ഒന്നും ഒന്നും........................

ഒന്നും ഇല്ലതെ വന്നു

ഒന്നും ഇല്ലതെ മടങ്ങുന്നു

ഒരു യാത്ര ഇവിടെ പൂര്‍ണമാകുന്നു

ജനനം തൊട്ട് മരണം വരെയുള്ള മനുഷ്യന്ടെ യാത്ര,

ജീവിതം എന്ന യാത്ര...............

മൌനരാഗം...

ആര്‍ദ്രയായ കാറ്റ് ഹൃദയ തന്ത്രികളെ തൊട്ടുണര്‍ത്തുന്നുമുളം കാടുകളിലെ പുല്ലങ്കുഴല്‍ നാദത്തെപോലെ...വീണാനാദം കാറ്റിനൊത്തു നീങ്ങുന്നുഅങ്ങെവിടെയോ കാത്തിരിക്കുന്ന മിഴികളറിഞ്ഞുവോ ആ ഗാനപ്രവാഹം...പൂനിലാവില്‍ സ്വപ്നം കന്ഡു മയങ്ങുന്ന പുഴക്ക് തലോടലായൊ ആ ഗാനധാര..നക്ഷത്ര കന്യകമാരല്‍ താലമേന്തി പൂര്‍ണിമ ചൊരിയുന്ന,ഇന്ദു രാജകുമാരിക്ക് വെണ്‍പട്ടുടയാടയായൊ ആ സ്വരരാഗ പ്രവാഹം ...
രാത്രിയില്‍ നിശ്ചലമായിരിക്കുന്ന പച്ചപൂമെത്ത വിരിച്ചിട്ട പോലെയുള്ള വയലുകള്‍ക്ക് ആ ഹൃദയരാഗം താരാട്ടായോ...
കാത്തിരിക്കുന്ന മിഴികളുടെ അരികിലേക്ക് അമൃതധാരയായോ ആ മൌനരാഗം...
സ്വപ്നത്തില്‍ എന്നും കൂട്ടിനെത്തുന്ന മിഴികള്‍ ഇതാ അരികില്‍..................
ഇന്ദുവിന്ടെ കണ്ണുകലില്‍ പ്രണയചുവപ്പ്...
ആ നേര്‍ത്ത ചുവപ്പിലൂടെ ഒഴുകി പരക്കുന്ന പൂനിലാവ്,രന്ഡ് ആത്മാക്കള്‍ക്കു വേന്ദ്ഡി പ്രണയഗാനം പൊഴിക്കുന്നു.........................

എന്റെ കലാലയം

ജീവിതം അതിന്ടെ ഒഴുക്കു തുടരുന്നു...വളരെ ചെറിയ ഒരു കലാലയംപക്ഷെ അവിടെയാണ്‍ ഞാന്‍ പുനര്‍ജ്ജനിച്ചത്അതുവരെ ഞാന്‍ എന്നാല്‍ വെറുമൊരു പ്രതിമ മാത്രം ആയിരുന്നു,വികാരങ്ങള്‍ ഒന്നും ഏശാത്ത ഒരു പക്ഷെ വികാരങ്ങള്‍ക്ക് എന്നെ പണയം വയ്ക്കാതെ....
എന്റെ കലാലയം എനിക്കു വികാരങ്ങള്‍ തന്നു...പ്രതീക്ഷ്കള്‍ തന്നു...അംഗീകാരം തന്നു...ഒരുപാട് ഒരുപാടു സ്നേഹങ്ങള്‍ തന്നു...
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്കു മുന്നില്‍ മിഴികള്‍ നിറയുന്നു...നഷ്ട്ടപ്പെടലിന്ടെ നേര്ത്ത നൊ്‌മ്പരം കണ്ണുനീരില്‍ ഉപ്പു ചുവക്കുന്നു........

മഴയുടെ സംഗീതം........

മഴയുടെ സംഗീതം........
ആത്മാവിനെ സ്പന്ദിപ്പിക്കുന്ന ജീവചൈതന്യം
അകലെയെങൊ ഒരു ഹ്രുദയമിടിപ്പിന്ടെ താളം
ആത്മാവിനെ തഴുകി തലോടുന്ന ഒരു മധുര ഗാനം
ഈ മഴ പാട്ടില്‍ ഞാനലിഞ് അലിഞ് ഇല്ലാതായെങ്കില്‍...
ഈ ലയതില്‍ എന്ടെ മനസ്സ് ഇഴുകി ചെരുകയാണോ
കുളിരു നിറഞ ഒരു സുഖം
ഒരു ചെറിയ വേദന...ആത്മാവിലൂടെ അരിചിറങുന്നു
വിരഹതിന്ടെ വേദന
ആരെയൊ കാതിരുന്നു തളരുന്ന പ്രണയിനിയുടെ വേദന
മഴതലോടലേറ്റ് മഴപ്പാട്ടു കേട്ട് എന്ടെ ആത്മവേദന ഈ
മഴതുള്ളികളൊടൊപ്പം അലിഞു ചെര്‍ന്നിരുന്നെങ്കില്‍..........................

njan nadakkunnu...

njan nadakkukayaanu...
ilakaladarnnu veena vazhkaliloode ottakku...

Nilavaayi.............

Hi dears.....................

im in dreammmm
in the land of Eden
its just a begininng of my dreamzzzzzzzzzzzzzz